Rundka po południowej Bali

Czas wreszcie definitywnie rozliczyć się z atrakcjami rajskiej wyspy! Z samego rana po śniadanku wskakujemy do wy­najętego auta i ruszamy na północ, w kierunku Ubud. Kierowca urozmaica nam podróż wizytami w fabryce srebra (wy­roby ładne, ale koszmarnie drogie, skrojone wprost pod australijską kieszeń) i w tradycyjnym balijskim teatrze (wi­do­wisko nawet sympatyczne, pełne symboliki, kolorów i egzotycznej choreografii, choć niewiele można z niego zro­zu­mieć). Zahaczamy też o prowincjonalne targowisko, na którym Krisss bezskutecznie poszukuje upragnionej ma­cze­ty jako pre­zentu dla syna. Sprze­daw­cy bezradnie rozkładają ręce, oferując mu... krisy, czyli ozdobne sztylety z cienkiej, tandetnej blachy, no­szo­ne u pasa przez tutej­szych arystokratów.

Przyszedł wreszcie czas na okoliczne świątynie, a wśród nich na Tirta Empul (ze spo­rawym basenem, w którym kąpią się wierni i intrygującym źródłem z pulsującym fontannami piasku pod po­wierzch­nią jeziorka) oraz kultową Tanah Lot, położoną na niewielkim skalistym półwyspie, który podczas przypływu zamienia się w wyspę. Po południu znowu ziściła się balijska klątwa. Intensywne opady nie pozwoliły nam na gruntowne zwie­dze­nie Ubud i zadzierzgnięcie bliż­szej znajomości z pensjonariuszkami „Monkey Forest”. Zabrakło też czasu, by spe­net­rować północną część wyspy. Mimo że odległości na mapie nie były zbyt oszałamiające, to jednak słaba infras­truk­tura drogowa i spore natężenie ru­chu ogra­ni­czały manewrowość wesołej kompanii.

Wieczór spędziliśmy na profesjonalnym masowaniu kopyt (mniam!), ostatnich sprawunkach i przygotowaniach do cze­ka­jącej nas nie­ba­wem długiej i męczącej pod­róży.

Zdjęcia (3)

Komentarze (0)